Donderdag 29 januari 2015

We zijn om 6.00 uur opgestaan want de bus staat om 10 voor 8 voor ons klaar om ons naar de start van de Crossing te brengen. Tijdens de rit kregen een breefing, we moeten op de paden blijven en goed opletten verder vertelt hij ons dat we niet de Mount Doom uit de Lord of the Rings moeten gaan beklimmen, want die is erg gevaarlijk, er ligt veel gruis en grote stenen die los liggen. Om die te beklimmen is heel moeilijk nou dat waren wij ook niet van plan, 19,4 km lijkt ons genoeg.
Als er rood licht brand betekent dit dat er een uitbarsting komt en moeten we meteen terug naar de start, maar niet over nadenken. Bij de start van de crossing is het erg druk, er is een groep van 140 kinderen en veel begeleiders die de kinderen met walkie talkies in de gaten houden.
We spreken een begeleider die van oorsprong Nederlander is. Hij vertelt ons dat we veel moeten drinken en dat we rond lunchtijd wel aan de top zijn als we dit tempo aan kunnen houden. Nou dat laten ons oudjes niet nog een keer zeggen, dus we zetten er flink de pas in.
De start is op 1100 meter en we stijgen naar 1900 meter en daarna gaan we weer dalen naar 700 meter. We lopen door de South Crater en denken dat we er al zijn maar dan begint de grote klim naar de Red Crater, we genieten van de mooie uitzichten met de lava stenen en de prachtige kleuren in de krater. Maar het is ook heel hard werken we konden eigenlijk niet om ons heen kijken want dan gleden we met het grit wel heel snel naar beneden en dat was toch wel een heel spannend stuk. Af en toe dachten we waar zijn we aan begonnen, maar ja er is geen weg terug, alleen als het rode licht gaan branden, maar weer niet aan denken. Over de kam van de berg gelopen en genoten van het lake Esmerald en Blue Lake. Daar ons broodje opgegeten en weer dachten we dat we er waren maar er kwam nog een stevige klim aan naar de Central Crater. We kwamen een ranger tegen die zei ons dat zij in 2 jaar tijd dat zij er werkte nog nooit zo’n mooie en windstille dag had meegemaakt. We moeten nog 45 minuten lopen naar de Ketetahi hut lopen, zwoegen !! en daar is een toilet en de hut kan niet meer gebruikt worden want er zijn verschillende steen inslagen geweest tijdens de eruptie van 2 jaar geleden. We moeten nu nog 6,4 km lopen en dat betekent 1 uur en 30 minuten lopen naar beneden, heel veel trappen op en neer en aan het eind 3 kwartier nog door een rainforest weer veel trappen, die heel ongelijk zijn. Het loopt niet lekker en nu is het wel genoeg. We zijn uitgevloerd als we eindelijk bij de finish aankomen, alle steentjes uit de schoenen en het laatste druppeltje water uit de flesjes geslobberd.
De bus kwam ons om half 6 ophalen en naar huis en op naar een verfrissende douche en dan een heerlijk wijntje en biertje als beloning voor de tocht de tochten. We hebben 8,5 uur gelopen en gezwoegd en genoten. Wat een prachtige tocht, maar we doen het noooooooit meer. We konden geen poot meer verzetten dus hebben we in de camper broodjes met brie genomen. En meteen naar bed .